Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Ian]

Położyłem uszy po sobie, pisnąłem i schowałem się za Garethem. Przypomniałem sobie z bólem, że nie jestem niezniszczalny. Gareth przeciwnie - zastrzygł uszami i wyprostował się, gotowy do natychmiastowej ucieczki. Nie bardzo mógł najwyraźniej uwierzyć, że ta szkarada z kościanym pyskiem to Karo.

[Karo]

- Mówiłam, że tak będzie - powiedziała nie swoim głosem. Po chwili na jej plecach pojawiły się wielkie skrzydła nietoperze, połączone skórą i pozrywane w niektórych miejscach. Wadera wzbiła się w powietrze.
- Jeszcze zobaczycie! - warknęła i wyleciała.

[Syriusz]

Obejrzałem się za Karo, przypadając do ziemi.

[Karo]

Lecąc do rzeki stała się niewidzialna i niewyczuwalna. Słychać też jej nie było. Upatrzyła Iana. Ruszyła w stronę ziemi, momentalnie chwyciła go za kark i poleciała do góry, trzymając go mocno.

[Syriusz]

Kłapnąłem zębami, warcząc na Karo, ale nie zdołałem wyrwać jej Iana.

[Karo]

Pojawiła się. Spojrzała na Syriusza. Jego jeszcze kiedyś dorwie. Wyleciała.

[Ian]

Wrzasnąłem cienkim głosem i zacząłem się wyrywać, ale mi się nie udało. Gareth skoczył i chwycił mnie za jeden z trzech ogonów. Nie zdołał się jednak utrzymać i spadł z chrzęstem łamanych kości. Wstał, otrzepał się, prychnął i usiadł. [Ian wyniesiony, czy jak to tam nazwać]
Jak ja uwielbiam łamać kości moim postaciom :3

[Cassandra]

Zmieniłam postać po raz kolejny tym razem na sporą płomykówkę.

[Syriusz]

Warknąłem pod nosem i wybiegłem, w międzyczasie rozkładając skrzydła.

[Ian]

Gareth wybiegł.

[Syriusz]

Belt zastrzygł uszami i spojrzał w niebo. Wybiegł.

[Alycia]

Weszłam i usiadłam po turecku na brzegu rzeki. Patrzyłam się w wodę, na której pojawiły się delikatne fale. Czekałam. Po prostu czekałam.

[Ezio]

Pojawił się nad rzeką. Był w dość oryginalnym stroju (szaty Asasyna), charakterystycznym, dla jego bandy. Zgodnie ze wskazówkami Ollie'go - szukał nad wodą. Dziwnym trafem nie skojarzył sobie tego z faktem, że jego ukochana jest nimfą.
W papierach, które dostał, był tylko niezbyt dokładny opis wyglądu. Zauważył jakąś postać nad rzeką. Podszedł bliżej, zarzucając głęboki kaptur na głowę. Skradał się naprawdę cicho. W końcu był zawodowcem. Zatrzymał się parę metrów od dziewczyny. Ukrył się na chwilę za drzewami, by upewnić się, że jest to właściwa osoba.

[Alycia]

Siedziałam i oddychałam spokojnie, jakbym się niczego nie spodziewała. Nie słyszałam Ezia - w końcu to zawodowiec. Ręką zgarnęłam włosy z twarzy. Miałam zamknięte oczy, plecy proste, broda uniesiona.
I czekałam.

[Ezio]

Powoli i ostrożnie podszedł bliżej. To chyba ona. Wprawdzie siedziała w cieniu i ciężko było ją rozpoznać, ale... Jednym szybkim ruchem lewej ręki wysunął ukryte ostrze. W każdej chwili był gotowy zadać śmiertelny cios. Był może dwa kroki za plecami dziewczyny, gdy to dotarło w końcu do niego. Ten znajomy zapach... Przecież to Alycia!
W tym momencie zrobił coś bardzo mało profesjonalnego. Otóż, ze zdziwienia, wciągnął powietrze z cichym, lecz dosłyszalnym sykiem.
Błyskawicznie schował z powrotem ostrze i skoczył w kierunku najbliższych drzew. Biegł przed siebie, wspinał się po drzewach i przeskakiwał na inne, dotąd, aż stwierdził, że na pewno nifma go nie znajdzie, w razie, gdyby go goniła. Był wściekły. Miał niemalże pewność, że to sprawka Ollie'go. Albo może po prostu wygadał szefowi i on zarządził zabicie Alyss... Tylko, że w takiej sytuacji zadania nie dostałby przecież on!