Over The World
Mieszkania => Jaskinia Karo => Wątek zaczęty przez: Karo w Sierpień 12, 2014, 10:08:45
-
Pomieszczenie, które pełni funkcję salonu. Tutaj przyjmuje się gości itp. *opis w budowie xD*
-
Weszła, jako niedźwiedź. Rzuciła Iana na podłoże i zamknęła wszystkie drzwi/okna/inne dziury przez które można uciec. Zostawiła tylko mały kawałeczek, by dochodziło tu powietrze. Zmieniła się w siebie.
- CO TO KURDE BYŁO? - warknęła, przestraszona.
-
Warknął zaskoczony. Stał przez chwilę, jeżąc sierść na karku.
- Ja mogę o to samo spytać Ciebie! - napadł na waderę. - Kto to w ogóle był?!
-
- To był Slash, mój kolega! ALE NIC MNIE Z NIM NIE ŁĄCZY! - krzyknęła na niego. - Zajął się mną w pewnym sensie, gdy Ciebie nie było! Zauważ, że chyba mogę się spotykać z kim chcę!
Była już zdenerwowana. Chwila i by użyła burzliwości. Warknęła ponownie, jednak już nie chciała się kłócić. Odsunęła się i położyła w kącie, jak zbity pies. Westchnęła.
-
- Who am I to disagree? - mruknął jakby do siebie, a potem westchnął. Usiadł, jego szkarłatne paski zaczęły blaknąć, zamknął oczy...
Otworzył oczy, już o barwie morza. Rozejrzał się niemrawo, jakby był czymś wykończony, po czym położył się z westchnieniem. Dopiero teraz spotrzegł Karo.
- Hem... Co ja u robię? - spytał po chwili, zdając sobie sprawę, że nie jest w tym samym miejscu, w którym był wcześniej.
-
- Coś Ci jest. Raz byłeś sobą, a potem chciałeś dobić Slash'a.. i mnie w sumie też chciałeś - mruknęła, leżąc w kącie. Wpatrywała się w Iana.
-
- Ja? Nigdy bym cię nie zaatakował.
-
- Masz drugie wcielenie. Drugą osobowość. Atakujesz każdego faceta, który ma dobre kontakty ze mną.
-
- Kurczę, a jednak... - mruknął do siebie. - Muszę się skontaktować z Syriuszem, nie wiesz, gdzie on może być?
-
- Nie. Ledwo co go pamiętam - mruknęła. - To było w tamtym życiu.
-
Był tak zamyślony, że nie zwrócił uwagi na to 'w tamtym życiu'. Wymamrotał coś pod nosem.
-
Westchnęła. Podeszła bliżej Iana.
- W tamtej osobowości byłeś większy, zamiast turkusowy byłeś czerwony czy jakiś tam, miałeś dłuższe kły i rzuciłeś się na Slash'a.
-
- Slash... - zmarszczył brwi, starając się przypomnieć sobie, kto to był. Na pewno słyszał to imię... Ach, ten kolega Karo, któremu miał właśnie podać łapę kiedy - przynajmniej z tego co pamiętał - zemdlał. - Zrobiłem mu coś? Nic mu nie jest?
-
- Wyrwałeś mu kawałek skóry z boku - mruknęła. - Ale lepiej będzie, jak nie będziesz się do niego zbliżać.
-
- Hmm... - mruknął. - A gdybym spotkał się z nim na osobności? Oczywiście, żeby nas przedzielała jakaś bariera i żeby ktoś blokował moje moce, tak na wszelki wypadek. Może nie zaatakowałbym go, gdyby ciebie nie było przy tym, nie? Chciałbym się z nim spotkać, żeby go przeprosić. Co prawda, to nie ja, ale wątpię, by moja druga osobowość tego żałowała.
-
- Lepiej nie. Póki nie stwierdzimy, co dokładnie Tobie jest - mruknęła.
-
- Oj no weź. Nie jestem chory psychicznie, tylko... Ee... To jego wina, nie moja.
-
- Nie idziesz. Zapomnij. Bo Cię wsadzę do lochów, bo i to mam w jaskini (wątek potem robię xD). I będziesz żył na chlebie i wodzie.
-
Wszedłem. Zapukałem lekko w ścianę.
-
- Eiii... To nie ja, to on... - usiadł.
-
Zapukałem mocniej.
-
- Wleeeź... - mruknął. - Albo nie! Ni idź! Zostań tam! Karo, wynocha! Czuję go! To Syriusz! Nie chcę go zaatakować!
-
-Hyyy...? - mruknąłem, po czym otrząsnąłem się. -Hej. O co ci chodzi, Ian?
-
- Wyjdź stąd! Wynocha! Wypad! - wydarł się do Syriusza, po czym sam wybiegł. - Nie chcę cię zaatakować!
-
- Ja nigdzie nie idę Ian - mruknęła, wracając do kąta.
-
Uniosłem tylko brew.
-Hej, Karo. - mruknąłem i wyszedłem.
-
- Uhm, hej - mruknęła i wyszła.
-
Weszła. Rozejrzała się i zaczęła myśleć. Po każdej 'myśli' mówiła stwórz, a przy wejściu i 'oknach' pojawiały się przedmioty, które miały chronić wejścia.
- Protego. Fianto Duri. Protego Maxima. Salvio Hexia. Cave Inimicum - mruknęła, a to pomieszczenie stało się odporne na wszystko. Machnęła ogonem i usiadła na środku, co pewien czas rozglądając się.
-
Podniosła się i podeszła do kąta. Nie, ona miała dość. Na prawdę dość. Machnęła ogonem. Położyła się. Musi walczyć. Ale jak? Nie. Ona musi radzić sobie sama. Taka już jest.
-
- Dość tego - warknęła i wyszła, jakoś rozwalając to wszystko.
-
Weszła. Zrobiła porządek. Wszystko było jak powinno być. Położyła się.
W pomieszczeniu pojawił się kotołak. Spojrzał na Karo.
- Co jest?
- Nic - mruknęła.
- Ach, te kobiety.
-
- Jakiś problem? - prychnęła, zmieniając się w człowieka. Usiadła, opierając się o ścianę.
Harry zmienił się w człowieka. Był wyższy od Karo. Usiadł obok niej.
-
- Oj Karo, Karo - zaśmiał się Harry, obejmując ją lekko.
- Ej.. bo się Ian obrazi - przewróciła oczami. - O ile jesteśmy razem.
- Tego to ja nie wiem - powiedział kotołak.
-
Zmieniła się w wilka i wyszła.
-
Teleportowałem się. Rozejrzałem się, ale Karo nigdzie nie było. Zakląłem bezgłośnie. Gdzież ona, kiedy do Syra potrzebna.
-
Zjawiła się, czując, że coś jest nie tak. A już kurde była blisko tego czegoś. No cóż, następnym razem się zobaczy. Otrzepała się i spojrzała na Iana.
-
O, Karo.
- Eść.
-
- Hejka - mruknęła, spoglądając na niego podejrzliwym wzrokiem.
-
- Karooo... - poruszyłem znacząco brwiami.
Syr chce się już urodzić xD
-
- Cooo...? - mruknęła, przewalając oczami. - Jesteś tego pewny? Na sto procent?
-
- Ciag.
Nwm co piiiisaaać...xD
-
*tutaj bardzo niecenzuralne treści, lepiej nie próbujcie tego w domu...
audycja zawiera lokowanie produktu*
-
Lokowanie produktu? xD
-
Trzeba było coś napisać, to masz xD
-
Ciaaag xD
-
*W CIUL CZASU PÓŹNIEJ* xD
Karo spojrzała na Iana. Przeciągnęła się, gdy jak na złość złapał ją piekielny skurcz brzucha.
- Nie zemdlej mi tu - jęknęła, patrząc na basiora. - Zemdleć, to winnam ja, a nie Ty. Mój dzielny rycerzu.
-
Uniosłem łapę w triumfalnym geście.
- Jest. Szczeniak.
Ian chce dziedzica xD
-
Przewróciła oczami, patrząc na szczeniaka.
-
Spałem jeszcze, kiedy zrobiło się piekielnie zimno. Zapiszczałem słabo, potem coraz mocniej. Jak syrena strażacka.
-
- Ty mu nadajesz imię - wyszczerzyła się do Iana.
-
- Dobra. Jako mój dziedzic... Nie wiem jak go nazwać. - mruknąłem z miną mniej więcej ';^;'.
-
- Albo dobra, wiem. - zwróciłem się do szczeniaka. - Nazywasz się Zachariah. (czyt. Zakaraja xD)
-
______________________
Nie, to miało być, że Fayette jak urośnie, to się sam tak nazwie, bo wy, okrutnicy, daliście mi dziwne imię ;-;
Ian ci nie mówił? ;-;
-
_________________________
Nie jarzę, chyba nie
-
- To imię pasuje bardziej do Ciebie, Ian - przewróciła oczami. - Ale skoro to Twój dziedzic, to Ty go karmisz i się nim zajmujesz - wyszczerzyła się. Podeszła do szczeniaka. Umyła go.
-
Przestałem piszczeć, ale tylko dlatego, że brakło mi sił.
-
- Jakby nie było, to również twój dziedzic. Przecie miałaś same córki. - przewróciłem oczami. - A raczej napewno nie będę go karmił piersią. (xD)
-
- Ale ja nie mówiłam, że to jest mój dziedzic. Więc to jest Twój dziedzic. A córki były nasze. I nie wiem gdzie są.
-
- Dzieci zgubiłaś? - spojrzałem na nią krzywo. - Dobra, ale to również twój szczeniak, jak by nie było.
-
Przysłuchiwałem się rozmowie z zamkniętymi oczami - z resztą, jeszcze nie widziałem. I tak nic nie rozumiałem, ale mój mózg - ta bardziej demoniczna część - starał się coś wyłapać. Zrozumiałem tylko jedno słowo: dziedzic. Rozdzwoniło się w moim umyśle. Dziedzic, dziedzic, dziedzic. Dziedzic. Co to, u diabła, znaczy?
-
Zerknąłem z ukosa na szczeniaka. Nie wyglądał jakby spał, raczej jakby podsłuchiwał.
- Dobra, nie kłóćmy się przy nim. - złapałem szczeniaka za luźną skórę na karku i położyłem obok siebie. - W jakiejś 1/10 jest demonem.
-
Zostałem podniesiony i położony. Zacząłem się zastanawiać nad sensem słów wypowiedzianych przez ojca. Powiedział coś w stylu ''guućmy'' (xD). Nie, ''kuućmy''. ''Kuudźmy''? Nie, raczej to drugie. Trzecie było za twarde. Niee... ''Kłóćmy''. Tak, raczej tak. Tylko co to znaczy?
W całej wypowiedzi pojawiło się tylko jedno słowo, które w pełni zrozumiałem, i o którym wiedziałem, co znaczy. To było zakodowane w moim mózgu.
Było to słowo: ''demon''.
-
- Czemu nie w połowie? - spytała, zdziwiona.
-
- A w ogóle, to tamte dwa szczeniaki to były pierwszej Karo, pacanie. Ja jestem druga Karo - przewróciła oczami.
-
- A fakt. Już się gubię. - mruknąłem kwaśno. - A nie jest w połowie demonem, bo ja jestem 3/4 wilka. U mnie tylko 1/4 jest demonem, a u ciebie żadna.
-
- Ah.. to w sumie nie powinna być 1/8 czy coś? - zaśmiała się. - Dobra. Nie lubię liczenia czy czegoś tam.
-
- Zależy jak się na to patrzy. Wszystko jedno.
-
- Nie narzekaj.
-
- Przecież nic nie mówię.
-
Z wieeelkim wysiłkiem otworzyłem oczy, choć jeszcze nic nie widziałem. Znaczy, tylko kształty. Kontury.
-Kł...ó...c...i...my... - mruknąłem.
-
- A sądziłam, że pierwsze co powie to 'Ian jest ciapowaty' - wyszczerzyła się, odsuwając się na tyle od Iana, by nie mógł jej niczym dotknąć.
-
Prychnąłem. W pomieszczeniu pojawił się Gareth z Ysmaelem, który wyglądał na nieco skołowanego. Gareth podszedł do mnie, ale zwrócił się do Karo.
- Ciapciakowaty. Czyli ma taki wygląd, że wszyscy mu ufają. - wyszczerzył się do mnie.
- W przeciwieństwie do ciebie. - mruknąłem kwaśno.
- Stormakina wciąż leży jak zdechła. - poinformował mnie.
-
Widziałem już lepiej.
-Kłó...cimy?
-
- Nie, nie kłócimy się. - westchnąłem do szczeniaka. - Powiedz lepiej 'mama'.
- Czyżbym o czymś nie wiedział? - zdziwił się nieco Gareth, zerkając na Zahariaha. - Całkiem ładny. Nie żebym coś do ciebie miał, ale urodę ma chyba bardziej po matce.
-
-Nie. - mruknąłem. -Nieee...Nieeee? Nie. Nienienienienienie.
-
- Czemu nie? - zamrugałem. Zignorowałem Garetha.
-
Wzrok już znacznie mi się poprawił. Spojrzałem bez jakiegokolwiek zrozumienia na ojca.
-
- Ugh... No to powiedz 'tata'.
-
-Nie. - wyszczerzyłem miniaturowe kiełki.
-
Chciałem napisać: "Jaki wredny dzieciak mi się trafił" xD Ale nie napiszę xD
-
___________________
xD
Sama nie chciałeś grzecznego, to masz xD
-
_______________________
No jak, ja chciałem aniołka, a nie diablisko xD Pomylili się przy dostawie xD
-
_____________________
Literówka, sorry.
Nie, mówię, że NIE chciałeś grzecznego, więc masz diabła, proste ;-;
^ Kolejna literówka? >.< ~ I
-
_________________
Syrio? O.o
-
____________________
AAARGH! >.<
;-;
-
Spojrzałem na ojca. Zapiszczałem.
-
Do jaskini bezszelestnie wemknął się jakiś cień. W świetle brązowo-szary, i właściwie wyglądał jak wilk, choć nim oczywiście nie był. Miał dość długie kudłate uszy, zdradzające domieszkę krwi psa. Cień ten miał na grzbiecie czarny plecak i katanę w pochwie przełożonej przez pierś i plecy. Intensywnie zielone oczy z pięcioma źrenicami wpatrzyły się w Iana.
-
Gareth, siedzący dotąd, zmaterializował się obok mnie. Zerknąłem na niego z irytacją, ale po chwili i ja wyczułem czyjąś obecność. Również wstałem. Ustawiłem się przed Fayette'em.
-
Wilk, który nawiasem mówiąc był demonem - który był właściwie demonicą - wychynął z cienia i łypnął na Iana. Na jej pysku malował się delikatny uśmiech.
-
Wymieniłem z Garethem spojrzenie.
- Ehm...? - mruknąłem tylko.
-
-Hej. - powiedziała tylko wadera, nadal wrednawo się uśmiechając.
-
- E.. yy.. - spojrzała się na wszystkich bez zrozumienia i zniknęła.
-
- Kim jesteś? - zmrużyłem oczy.
-
-Rinnova. - demonica zmróżyła oczy. - Chyba że chodzi ci o to. - Zmieniła oczy w czarne z zieloną źrenicą, potem całe zielone i znów zielone z pięcioma źrenicami.
-
- Ach, no tak. - mruknąłem. - Co tu robisz?
-
-Zostałam przysłana. Mam nadzieję, że domyślasz się, przez kogo.
-
Sorki za zniknięcie Ian, genialny internet D':
-
Pomyślałem chwilę i faktycznie się domyśliłem.
Szpoko ;^;
-
-Coś świta? Dobrze. Przysłał mnie, abym was broniła. Ciebie, twojej partnerki i syna.
-
- Uhm... - przetrawiłem wiadomość.
-
Rinnova usiadła.
-Więc...będę was bronić.
-
- Uhm... Doooobra...
-
Rinnova rozsiadła się wygodnie i rozejrzała.
-
Z wahaniem również usiadłem. Gareth przewrócił oczami, bo nie odpowiedziałem mu na pytanie, owinął się ogonem wokół łapy Ysmael'a i zniknęli.
-
Spojrzałem na Rinnovę, potem na Garetha. Oni byli demonami. Co prawda, Gareth nie w całości, ale i tak więcej niż ojciec. A matka w ogóle nie była demonem. *Więc kim ja jestem?*, pomyślałem, i to była moja pierwsza spójna myśl.
-
Westchnąłem, spojrzałem na syna, a potem na waderę.
- Nie ma żadnych kruczków?
-
-Żadnych kruczków. Przysłał mnie Władca. Jeśli chcesz, możesz sprawdzić - jeśli umiesz. - Rinnova wskazała znacząco na swoje czoło.
-
- Dobra, spoko, wierzę.
-
-No ja myślę.
-
Wzruszyłem ramionami.
-
Rinnova zniknęła.
Wstałem, otwierając oczy, i ruszyłem chwiejnie przed siebie.
-Nie! - zawołałem radośnie.
-
Zniknałem.
-
Gareth pojawił się niedaleko Fayette'a. Zakręcił się wokół własnej osi, mruknął coś pod nosem i spojrzał na szczeniaka.
- Hej, młody. Gdzie twój ojciec?
-
-Nie. Kłócimy. - wyjaśniłem.
-
Pojawiła się Rinnova. Rozejrzała się.
-Gdzie Ian?
-
Przewrócił szkarłatnymi oczami. Machnął ogonem, zasłaniając Fayette'owi na chwilę widok na siebie. Gdy odsłonił się, u jego łap leżał gruby tom baśni i tego typu tekstów z obrazkami. Z szerokim, nieco demonicznym uśmiechem na pysku, Gareth podał książkę bratankowi.
- It's a gift for you... - wyszczerzył się, odpowiedział Rinnovie, że ni ma pojęcia, i zniknął.
-
Rinnova rzuciła mu miażdżące spojrzenie, wzięła książkę i zaczęła mi czytać.
-
*Pewnego dnia xD*
-Rinnova... - pisnąłem.
-Czego? - mruknęła, czytając jakąś gazetę.
-Mogę wyyyyjść?
-A idź. - mruknęła, dalej czytając. I tak pewnie polezie za mną. Zgarnąłem kości z ziemi i wyszedłem.
-
Rinnova w końcu złożyła gazetę. Rozejrzała się.
*Gareth, jest z tobą Zack?* - wysłała do demona myśl.
-
*Nie ma go tu, a co jest?*
-
Rinnova odesłała myśl.
-
Rinnova odebrała myśl i przewróciła oczami.
-
Gareth pojawił się.
- Byłem u pijoka. - mruknął do Rinnovy. - Idziemy go szukać czy czekamy?
-
-Czekamy.
-
Gareth kiwnął głową i usiadł, owijając ogon wokół łap.
-
Weszła, lekko chwiejąc się. W drzwiach zmieniła się w wilka, w pysku trzymała szczeniaka.
-
Zapiszczałem.
-Mama?
-
- No, i Zack się znalazł. - Gareth przewrócił oczami i zwrócił się żartobliwie do Rinnovy. - Jak ty go pilnujesz, neh?
-
- Pilnujcie go lepieeej, ja się muszę przespać - jęknęła i wyszła, nie trafiając w drzwi. Walnęła się w łeb. Rozejrzała się i wyszła prawdziwymi drzwiami.
-
Rinnova przewróciła oczami. Podszedłem do niej i owinąłem się wokół jej łapy.
-
- Ja spadam. Nara, młody. - Gareth machnął ogonem i zniknął.
-
-Nara, Gari. - mruknąłem, jako, iż nie mógł mnie już usłyszeć.
-
Wszedłem. Zobaczyłem Fayette'a z Rinnovą, podszedłem do nich.
- Co tam? Sorry, że mnie tak długo nie było.
-
Spojrzałem na ojca spode łba.
Rinnova westchnęła.
-Spoko, ale twoja partnerka się upiła.
-
Zerknąłem na Fayette'a, marszcząc brwi, po czym zwróciłem się do Rinnovy.
- Uhm, serio?
-
- Muszę na chwilę lecieć. Zaraz będę z powrotem. - oznajmiłem, strzygąc uszami, i wybiegłem.
-
Pojawiłem się. Podszedłem do syna.
- Hej, Zack.
-
Bez słowa wkroczyła do jaskini, która pewnie była jej. Widząc jakieś wilki w środku nerwowo zamachała ogonem i prychnęła.
- A wy to tu czego? - warknęła, chcąc jak najszybciej pozbyć się niechcianych gości. Nie kojarzyła ich kompletnie.
-
Uniosłem brwi, mierząc wilczycę wzrokiem. Nie odezwałem się. Pojawił się za to Gareth. Okręcił się wokół własnej osi, machnął ogonem, o mało nie ucinając mi łba i dojrzał waderę.
- Nowa La Loba? Niah, skąś kojarzę ten ryjek. - uśmiechnął się wrednie.
-
Z jej gardła zaczął wydobywać się głuchy warkot.
- W tej chwili.. wypad stąd - powiedziała tonem, który nie chciał sprzeciwu. Nerwowo machała ogonem.
-
Otworzyłem pysk, ale Gareth mi przerwał.
- Shut up, lobito. - spojrzał ponownie na Karo-nie-Karo. - Własnego szczeniaka nie poznajesz, la loba? Demencja starcza? - jego uśmiech rozciągnął się aż do uszu, przez zawinięte rozcięcia na pysku.
-
- To nie jest mój szczeniak - zaprotestowała, mając ochotę walnąć piorunem w Gareth'a. - Won. Już.
-
- Mówiłem, demencja. - zaśmiał się wrednie. - Nie-e, myślę, że jeszcze na chwilę zostanę. Szkoda by było ominąć taką zabawę.
Wlepiłem skonsternowany wzrok w wilki, przysuwając się do Fayette'a.
- Młody, spadamy. - dotknąłem szczeniaka łapą i zniknąłem razem z nim. Gareth tylko usmiechnął się szerzej.
-
- Tobie też radzę sobie stąd iść - prychnęła.
-
- Nie. - Gareth nie mrugał, nie ruszał się, nawet nie otworzył pyska. Po prostu wciąż się szeroko uśmiechał.
-
- Już. Wypad - warknęła. - Bo nie ręczę za to, co się może stać.
-
Gareth uniósł brwi, patrząc waderze w oczy i nie zmieniając wyrazu pyska, i usiadł powoli.
-
- W tej chwili - warknęła.
- Jeśli ona mówi w tej chwili, to w tej chwili - Alexiel był bardzo niecierpliwy. Pojawił się koło wadery.
-
Gareth, o ile to możliwe, usmiechnął się jeszcze szerzej. Chwila i by mu pysk odpadł. Owinął spokojnie łapy ogonem.
- Lobito, co tak niegrzecznie? - spojrzał z rozbawieniem na wilka.
-
- Nie niegrzecznie, tylko jeśli szanowna pani chce, byś wyszedł, to masz wyjść. Proste i logiczne - prychnął, siadając.
-
- "Pani". - prychnął z rozbawieniem. - Nie, lobito, jeszcze chwilę posiedzę.
-
- Wypad - Alexiel niby był spokojny, jednak drażnił go ten Gareth.
-
- Lobito... - Gareth zatrzepotał jasnoniebieskim językiem jak wąż i uśmiechnął się chytrze. - Nikt cię nie uczył manier, tonto?
-
- Uczono, w odróżnieniu od ciebie. A starszych się chyba słucha.
- Wyjdź. Po prostu wyjdź - prychnęła wadera, łapiąc w zęby ogon Gareth'a (piszem po swojemu xD). Wyciągnęła go przed jaskinię i wróciła do środka.
-
Gareth zniknął sprzed jakini i pojawił się z powrotem w środku.
- Jeszcze nie skończyłem, la loba. - spojrzał znacząco na waderę, po chwili zwrócił się do basiora. - Starszego, lobito? Niah, to ile tu już hasasz, neh?
xD
Nawiasem mówiąc, lobito to wilczek, la loba - wilczyca xD A tonto to głupek, czy coś, tak w wolnym tłumaczeniu xD To je Gari, tego nie ogarniesz xD
-
- Trochę dłużej niż tysiąc - warknął, machając ogonem.
-
- No to zwracam honor - uśmiechnął się z ironią i ukłonił szyderczo. - Jestem 10 razy młodszy, anciano.
-
- Egzacly - mruknął. - A teraz won.
-
- Skleroza, anciano? Mówiłem, że nie. - machnął parę razy ogonem, w ostatniej chwili zmieniając tor 'lotu', by nie rozwalić jaskini.
Bodże, Karo, proszę cię...xD Egzacly? xD Ryly? xD Exactly się pisze, ty, ty... Ty syrdynko, ty xD
-
- To w takim razie sobie tu siedź - prychnął, znikając.
- Idiota - warknęła, patrząc na Gareth'a.
___________________________
Tak pisało na translatoru xD.
-
- Nie potrzebuję twojego błogosławieństwa - prychnął z rozbawieniem Gareth, ignorując waderę.
Bodże...xD
Aham, i jak chcesz, to Gareth może wyjść, po prostu lubię wkurzać wszystkich...xD Mam wyjść? xD
-
- Słodki jesteś - palnęła nagle Aramisa, nadal gapiąc się na Gareth'a.
______________________________________
Nieee ić xD
-
- Wiem. - Gareth wyszczerzył się i zarzucił grzywą włosów, coś typu 'Loreal Paris' (xD).
Loreal Paris! xD Naczy, ni wim, jak to się pisze xD
-
Machnęła ogonem.
-
Gareth nagle zastrzygł długimi uszami, słysząc, czy też bardziej wyczuwając, przeciągły wysoki dźwięk. Uniósł łeb, węsząc w powietrzu, po czym powoli uśmiechnął się szeroko. Równie wolno wstał, koniec jego ogona drgał.
- What the... - przymknął oczy, unosząc pysk wyżej. Po chwili otworzył oczy, szczerząc wszystkie zęby w drapieżnym uśmiechu. - Yeeaah... Wiem, co to jest. - odwrócił się jak w transie i wyszedł, nie zwracając uwagi na waderę.
-
Wyszła.