Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Sirfalas]

- U ludzi... - mruknąłem, przymykając oczy i wciąż wpatrując się zamyślonym wzrokiem w złoty klucz. Korciło mnie, by go użyć, ale prawdopodobnie wezwanie uslyszałyby nie tylko złote smoki, ale i szkarłatne gady. Wyczułem zmianę wadery, która przyoblekła się w kształt czlowieka. Spojrzałem na nią.
- Rzadko kiedy schodzę na ziemię, do ludzi. Jestem smokiem, w dodatku ciężko mi się utrzymać w jednym miejscu dłużej niż 3 lata. Zwiedziłem już wszystkie miejsca na ziemi, podszywając się pod tę oto wykreowaną postać, ale ciekawość wciąż gna mnie dalej. - wzruszyłem ramionami. - W mojej grupie jest jeden człowiek, skrytobójca. Dartimien.
Ta, jasne c.c Sirfalas taki nie jest c.c

[Karo]

- Czlowieku czy tam smokowcu, wlasnie jestes na ziemi. No weeez, nie zjem cie, pomijajac fakt, ze mam ochote cie walnac. Nie prosze praktycznie nikogo, czuj sie wywyzszony nad innymi, mimo ze tak nie jest. No choooodz.
______________________________
Sprowadz Ian'a, to Karo sie odpieprzy xD.
Nie no, zartowalam.

[Sirfalas]

- Jestem smokiem, smokowiec to tylko forma pośrednia wszystkich smoków. - powiedziałem tylko, ale nie ruszyłem się z miejsca. - Wal śmiało, i tak mnie nie trafisz, chyba że na to pozwolę. - wstałem powoli i przeciągnąłem się, rozkładając skrzydła (o ile nie byly wcześniej rozłożone...O.o). Rozprostowałem je do pełnej długości, tak więc dotykałem nimi drzew w promieniu 2,5-3 metrów. Spojrzałem jeszcze raz na złoty klucz i odwiesiłem go z westchnieniem między inne naszyjniki.
Nie ce mi się ;^;

[Karo]

- Mniejsza. No prooosze, jak nie to masz mi kogos sprowadzic, kto mnie zaprowadzi - mowiac to zmienila kolor wlosow z zielonego na czarno-zielony.

[Sirfalas]

Przeciągnąłem się jeszcze raz, rozciągając skrzydła do granic możliwości i złożyłem je do połowy.
- Dobra, niech ci będzie. Nie znam nikogo stąd, choć coś mi mówi, że niezupełnie tak jest, ale mniejsza. - spojrzałam na nią badawczo. - Lepiej by było, gdybyś zmieniła się w wilka, chyba, że w tej postaci również masz skrzydła. - po tych słowach machnąłem raz potężnymi skrzydłami i wzniosłem się jakieś 20 metrów w powietrze. Zawisłem nieruchomo, czekając na nią.

[Karo]

- Uhm - mruknela i nadal dzieki mocy stworzyla sobie skrzydla, takie same jako wik. Wzbila sie na wysokosc Sirfalasa.

[Sirfalas]

Zakręciłem się w powietrzu, by ustawić się tyłem do kierunku do którego zmierzałem i wyleciałem.

[Karo]

Wyleciała wprost za nim.

[Winicjusz]

W końcu udało mi się trafić do lasu. Jaka ulga! Od razu czuć różnicę. Wziąłem głęboki wdech i rozkoszowałem się ciszą leśną.
Po dłuższej chwili ruszyłem dalej przed siebie. Las był dość zarośnięty, więc w końcu wyjąłem swój niewielkich rozmiarów mieczyk i zacząłem sobie torować drogę. W tej sposób przeszedłem blisko dwa kilometry, aż znalazłem grotę. Była zarośnięta, a wokół niej nie było żadnych zwierzęcych tropów, więc uznałem ją za odpowiednie, nie zamieszkałe przez nikogo, schronienie. Wszedłem do środka. Może nie grota nie była zbyt pokaźnych rozmiarów, ale wystarczająca. Użądziłem się, jakkolwiek, na prędce i położyłem spać. Odruchowo sięgnąłem do medalionu. Nie było go! Z przestrachem pomyślałem, że mogłem go zgubić gdzieś w chaszczach. W każdym razie poszukiwania i tak musiałem przełożyć na dzień następny, gdyż było już na to za ciemno... Z wielkim trudem, ale udało mi się usnąć.

[Alycia]

Domyśliłam się, że poszedł do lasu. A ścieżka z wyciętymi chaszczami tylko potwierdziła moje przypuszczenia. Szłam już "wyrobioną" ścieżką bardzo długo, a końca nie było. Miałam wrażenie, że im dalej szłam, tym w las stawał się ciemniejszy. W końcu, jak na zbawienie, dostrzegłam jakąś grotę. Zajrzałam do środka, gdzie zauważyłam chłopaka z pustyni - właściciela medalionu. Usiadłam przed grotą, gdyż nie chciałam go budzić. W końcu sen i mnie dopadł. W trakcie snu opadłam na ziemie.

[Winicjusz]

Obudziłem się wczesnym rankiem, mając dziwne przeczucie, że nie jestem sam. Chciałem to zignorować, lecz usłyszałem cichy szmer wdychanego i wydychanego powietrza. Po regularności zorientowałem się, że to jakiś człowiek śpi koło groty.
Przeczesałem lekko dłonią włosy, by nie wyglądać jak potwór i ostrożnie wyjrzałem z kryjówki. Zobaczyłem ową błękitnooką dziewczynę z pustyni. W pierwszej chwili miałem wrażenie, że coś mi się przewidziało. Zamrugałem parę razy i przetarłem dłonią oczy. Nic. Dalej przed wejściem spała cudna "zjawa".
Doszedłem do wniosku, że to jednak nie przywidzenie. Odpiąłem swój płaszcz i przykryłem nim dziewczynę, gdyż było jeszcze na prawdę wcześnie i do tego dość chłodno.
Usiadłem "w progu" i zabrałem się za konserwację cisowego łuku, podziwiając, po jakimś czasie, śliczny wschód słońca.

[Alycia]

Obudziłam się, czując, że mam coś na sobie. Jakąś kurtkę. Zdziwiłam się i zamrugałam kilka razy. W ręce wciąż trzymałam medalion. Podniosłam się z ziemi i przeciągnęłam. Trochę mnie bolały plecy. Cóż, nie przywykłam do spania w takich warunkach. Dostrzegłam obok chłopaka.
-Nie zgubiłeś może czegoś? - zapytałam, z lekką chrypą w głosie.

[Winicjusz]

// Nie taki płaszcz xD Chodziło mi raczej o coś w guście peleryny xD

Odłożyłem łuk na bok i również wstałem. Czy nie zgubiłem czegoś? ... Jasne! Czyżby znalazła mój medalion? Ożyłem się trochę. Widać to pewnie było po moich oczach.
- Owszem... - odparłem i odetchnąłem z ulgą, widząc w ręce dziewczyny drogi mi przedmiot.
Oprzytomniałem.
- Tak w ogóle, przepraszam, nie przedstawiłem się... Winicjusz.

[Alycia]

//Cicho xD

Widziałam, jak odżył słysząc moje pytanie. Podałam mu medalion i uśmiechnęłam się lekko.
-Alycia. - odrzekłam. Wzięłam płaszcz i również go oddałam. - Dziękuję. - dodałam cicho.

[Winicjusz]

- Dzięki, bałem się, że zgubiłem go gdzieś w lesie... - powiedziałem, biorąc medalion. Niestety, łańcuszek nadawał się do naprawy. Schowałem go do kieszeni.
Odebrałem również płaszcz i rzuciłem gdzieś w głąb groty.