Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Nishinoya Yuu]

Przeszedłem obok niej tak, że teraz stałem koło jej głowy. Kucnąłem i popatrzyłem na nią. Woda z moich włosów kapała jej na twarz, choć ja tego nie zauważyłem.
-A więc jesteś siostrą Haru, taak?

[Karo]

- Niestety - mruknęła takim tonem, jakby jęczała.

[Nishinoya Yuu]

Zaśmiałem się z jej reakcji, po czym siadłem sobie po turecku, dalej się nad nią pochylając.
-Opowiesz mi co nieco o sobie? Co lubisz robić?

[Karo]

- Czuję się, jakbyś mnie przesłuchiwał czy coś. No to.. (lubię placki xD) nie mam szczególnych zainteresowań. Tyle co patrzeć w niebo i takie tam - mruknęła.

[Nishinoya Yuu]

-W takim razie wybacz, że ci zasłaniam. - odsunąłem się trochę, po czym położyłem się obok niej.
-Tamtego nie przesłuchuję, bo znając moje szczęście to się do mnie wprowadzi. - zaśmiałem się.
-A ja lubię grać w siatkówkę! - dodałem po chwili z uśmiechem.

[Karo]

Tak szczerze - nie słuchała go. Myślami była zupełnie gdzieś indziej. Zastanawiała się, co z Ianem.

[Nishinoya Yuu]

Zauważyłem, że ona chyba ma mnie gdzieś... więc się zamknąłem i popatrzyłem w niebo. Zacząłem spokojniej oddychać, mając nadzieję, że się nie przeziębię. W sumie jest chłodno.

[Karo]

Przeciągnęła się. Już ranek? Oh, jeszcze rosa. Jęknęła i zmieniła się w wilka.

[Haru]

Widząc, że NiYu "zajął" się moją siostrą wstałem i odszedłem kawałek włażąc na jakieś drzewo.  Zamieniłem się w człowieka(a czo inny nie będę xD A poza tym. Wilk na drzewie? :0) i siedziałem skulony na gałęzi. Nie odezwałem się, tylko obserwowałem ich z daleka "przeszywając" zielonymi ślepiami.

[Nishinoya Yuu]

Nie wiem, kiedy zasnąłem, jednak słońce nie było na tyle łaskawe, by mnie obudzić.

[Haru]

Patrzyłem na nich w skupieniu. Po chwili zacząłem bawić się materią drzewa obok mojego. Drzewo znikło i pojawiło się między waderą, a człowiekiem.

[Karo]

Warknęła, spoglądając na brata. Zmieniła się w ptaka, wleciała na gałąź, następnie zmieniła się w człowieka i moooooocno przytuliła swojego braciszka.
- A wiesz, że ja Cię kocham, stary, śmierdzący kapciu? - zaśmiała się, puszczając go.

[Haru]

-Czego chcesz?-powiedziałem patrząc na nią jak na chorą. Poprawiłem grzywkę i czekałem na odpowiedź.

[Karo]

- No nic. Czy nigdy nie mogę powiedzieć swemu kochanemu braciszkowi, jaki jest super, fajny i w ogóle?

[Haru]

-Nie?-powiedziałem i postukałem ją w głowę.