Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Karo]

Wiele ścieżek, które prowadzą Bóg wie gdzie.. gdzie nie gdzie można zauważyć kosze na śmieci oraz ławeczki.

[Sirfalas]

Wleciałem tyłem, czyli moim ulubionym stylem latania. Mogłem wtedy rozłożyć się w powietrzu jak w fotelu. A, oczywiście, miałem doskonały zmysł orientacji w terenie, nie musiałem się więc patrzeć dokąd lecę.

[Karo]

Wleciała wprost za nim. Od czasu do czasu starała się go wyprzedzić, bo ta lubiła pokazywać, że jest lepsza od innych. Wylądowała na ścieżce i 'schowała' skrzydła. Rozejrzała się i przeszła koślawo kawałek. Uhh, pierwszy raz zmieniła się w człowieka, ale iść jako tako umiała.

[Bezan]

Wleciałem zupełnie przypadkiem (xD), zmieniając się jednocześnie w człowieka. Przetoczyłem wzrokiem po okolicy.

[Karo]

Usłyszała coś, pewnie ktoś tu się zjawił. W sumie wiedziała że ktoś się zjawił, bo dłoń zaczęła jej świecić na niebiesko. Warknęła pod nosem i rozejrzała się.

[Bezan]

Westchnąłem w duchu, znudzony, i zacząłem powoli iść przed siebie, wciskając ręce do kieszeni.

[Karo]

'On tak będzie stał w powietrzu czy w końcu zleci?' - pomyślała tylko. Zaczęła iść przed siebie, poprawiając niebieską koszulę. Fajnie się szło w glanach, jednak równowagi nadal złapać nie mogła. Po pewnym czasie doszła do ścieżki, gdzie szedł Bezan. Nie wiedziała, że jest wilkiem-demonem, więc stwierdziła, iż to jakiś człowiek. Machnęła ręką i nadal koślawo szła, starając się iść jak najciszej. Nie chciała, żeby ów facet ją zobaczył, mimo że się nie bała. Bo kto to wiedział, czy nie będzie chciał ją pobić czy coś.

W podpisie wygląd Karo jako człowiek xD.

[Bezan]

Usłyszałem kroki. Rzuciłem Karo wściekłe spojrzenie, że przeszkadza mi w snuciu się, i dalej powoli lazłem.
_____________________
W podpisie wygląd Bezana jako ludzia xD
A, i wybacz to wściekłe spojrzenie, ale to Bezan, więc...xD

[Sirfalas]

Nie zwracałem na nich uwagi, latając powoli nad parkiem i oglądając złoty klucz. Parsknąłem słysząc myśli Karo.
- Chciałaś, żebym cię zaprowadził gdzieś, gdzie są ludzie. Tu zazwyczaj są, więc moja rola jako przewodnika się kończy.

[Karo]

'Nie ma, ciełopie kanaliany, mówiłam że mnie trza pilnować, mam niekiedy napady agresji i walę we wszystko piorunami' - uśmiechnęła się w górę bardzo szeroko. Nadal patrzyła na Bezana, chciała zidentyfikować, kim on jest.

Spoko Bezanie xD. Przedtem miałam zrobić plan, że Karo spadnie na Bezana, ale dobra xD.

[Bezan]

Zatrzymałem się i rozejrzałem, zastanawiając się, gdzie właściwie jestem.

[Karo]

Jęknęła. Nie przepadała za ludzką postacią, pomijając ten fakt, że była w tej postaci pierwszy raz. W końcu nie wytrzymała i zmieniła się w wilczycę, starając się skrzydła jak najbardziej 'schować'. Przeciągnęła się i mlasnęła, od razu czuła się lepiej.

[Sirfalas]

- Powiedziałem zazwyczaj, a nie że tu są teraz. A twój problem nie jest moim. Nie odpowiadam za ciebie, więc nie muszę cię pilnować, proste. Cóż, przynajmniej dla mnie, jeśli dla ciebie nie... - wylądowałem obok jakiejś ławki i rozłożyłem się na całej jej długości. Przejrzałem bransolety na lewej ręce, po czym przeciąłem szponem prawej dłoni w trzech miejscach jedną z nich. Przyglądałem się przez chwilę trzem półokrągłym kawałkom złota, po czym dmuchnąłem na nie ogniem zmieszanym z błyskawicą. Momentalnie się rozpuściły. Dmuchając co chwilę na płynne złoto, żeby nie zastygło, uformowałem z niego podobiznę złotego Smoczego Klucza, który wisiał i brzęczał cicho na mojej szyi. Mój klucz wyglądał identycznie, oczywiście nie licząc braku zaklęcia przywołującego złote i szkarłatne gady.

[Karo]

- Leń - burknęła. Ponownie przeciągnęła się i z byle powodu walnęła w Sirfalasa kulą ognia, by następnie przyśpieszyć kroku i wyprzedzić Bezana, nadal w ciele wilka. Nie interesowała się nikim, jacyś ludzie się jej pewnie przyglądali, ona zaś miała wyjebane.

[Sirfalas]

Nie odrywając wzroku od zrobionego przeze mnie klucza, złapałem ognistą kulę szponiastą prawą dłonią. Podrzuciłem kulę i zneutralizowałem ją. Zawiesiłem sobie na szyi imitację Smoczego Klucza, przyczepiając go do jakiegoś złotego łańcuszka, o którym nie wiedziałem, że go mam. Zaśmiałem się cicho.
- Dzięki, twój ogień dodał mi sił. Zrobić mi cokolwiek może tylko lód, kwas i żrące opary, a w dodatku musi być to oddech smoka. - powiedziałem to cicho, aczkolwiek słychać mnie było w całym parku.