Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Karo]

Piękna dżungla, pełna zwierząt, roślin i niewielkich wodospadów.

[Karo]

Weszła, zbulwersowana. Za nią lazł Harry, jej kotołak. Wadera przeciągnęła się i położyła się pod drzewem i spoglądała na Harry'ego. Warknęła pod nosem i ziewnęła.

[Slash]

Wszedłem,zmieniając się w tygrysa bengalskiego. Nie wiem,czemu akurat dżungla...nawet nie spostrzegłem wilczycy (Co tu robi wilk? One nie są z lasu?) i kotołaka.

[Karo]

Jej łapa zaczęła świecić. Jęknęła. Spojrzała na kotołaka.

Karo uwielbia dżunglę :3

[Slash]

Dopiero po chwili zauważyłem wilczycę,równie dziwną co kotołak obok niej. Zwłaszcza,że jej łapa świeciła. Pewnie to wilkołak. Podszedłem do niej trochę bliżej,nie zmieniając formy.

[Karo]

Usłyszała szelest. Odruchowo podniosła się i rozejrzała. Łapa przestała świecić.

Ona jest wilkiem, nie wilkołakiem :3

[Slash]

Obnażyłem olbrzymie kły,machając ogonem.
______________
Zmieniasz się w ludzia,więc wilkołak xD

[Karo]

Zaczęła warczeć, czy tego chciała czy nie. Po prostu ona tak miała, że atakowała bez powodu.

Nein ._. Zmiennokształtna .____.

[Slash]

Zacząłem się zbliżać,wychodząc zza kryjących mnie krzaków. Zaryczałem kilka razy.
__________
Uuu...mogłem wcześniej przeczytać xD

[Karo]

Usłyszała ryk. Odwróciła się w tamtą stronę i, nadal warcząc, zgięła nieco 'kolana' w łapach, szykując się do skoku. Harry przeszedł przed waderą i zaczął lekko machać ogonem, syczeć. Wyciągnął pazury i powoli zaczął iść w stronę ryczenia.

[Slash]

Znowu zaryczałem,dalej się zbliżając.Również wyciągnąłem pazury,nie zwracając uwagi na kotołaka. Byłem wpatrzony w wilczycę...

[Karo]

Machnęła ogonem. Nadal, nisko pochylona, zaczęła iść przed siebie, odpychając kotołaka na bok. Warczała cały czas. Zobaczyła go. Jej zielone oczy cały czas były w bezruchu, nie mrugała wcale.

[Slash]

Dzieliły nas już tylko dwa metry.Zatrzymałem się. Patrząc na nią jak zahipnotyzowany zaryczałem po raz ostatni,ukazując piękne i ostre zęby. Dumnie przyglądając się pięknu zielonych oczu nawet nie zauważyłem kiedy przestałem machać ogonem.

[Karo]

Rozłożyła skrzydła, tworząc efekt większości, wszak czuła się większa, może nie była większa, mniejsza. Przestała warczeć i cały czas wpatrywała się w jego oczy. Nie machała ogonem, nie mrugała, po prostu tkwiła w bezruchu.

[Slash]

W odpowiedzi na jej skrzydła,mi także wyrosły podobne. Pomimo wielkiego bólu (bo przecież jest to zmiana budowy ciała itd...) nie dałem niczego po sobie poznać. Przyzwyczaiłem się. Moje skrzydła były równie piękne,co jej. Poza tym,również tkwiłem w poetyckim bezruchu i ciszy,prawie jak z książek,które czytam.